Η Bristol–MyersSquibb ανακοίνωσε πρόσφατα ότι ικανοποιήθηκαν με επιτυχία τα πρωταρχικά καταληκτικά σημεία της ALLY-1, κλινική μελέτη φάσης III για την αξιολόγηση του άπαξ ημερησίως σχήματος daclatasvir και sofosbuvir με ribavirin, διάρκειας 12 εβδομάδων, για τη θεραπεία ασθενών με τον ιό της χρόνιας ηπατίτιδας C (HCV) με προχωρημένη κίρρωση ή επανεμφάνιση της HCV μετά από μεταμόσχευση ήπατος. Τα δεδομένα παρουσιάστηκαν ως έκτακτη είδηση στο «The International Liver Congres 2015», στο 50^ο ετήσιο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Μελέτης του Ήπατος (EASL) στη Βιέννη, που διεξήχθη από τις 22-26 Απριλίου.

«Τα αποτελέσματα της μελέτης ALLY-1 καταδεικνύουν τις δυνατότητες αυτού του ερευνητικούσχήματος με daclatasvir σε πληθυσμό ασθενών με πολλές ανεκπλήρωτεςιατρικές ανάγκες, παρά τις πρόσφατες προόδους στη θεραπεία της ηπατίτιδας C,» τόνισε ο Fred Poordad, M.D., κύριος ερευνητής της ALLY-1 και καθηγητής Ιατρικής στο University of Texas Health Science Center στο Σαν Αντόνιο. «Οι μεταμοσχευθέντες ασθενείς λαμβάνουν ένα φάσμα ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων για την πρόληψη της απόρριψης οργάνων, το οποίο περιπλέκει τη θεραπεία της ηπατίτιδας C. Στη μελέτη ALLY-1, δεν παρατηρήθηκαν αλληλεπιδράσεις φαρμάκων μεταξύ των θεραπειών που χορηγούνται μετά τη μεταμόσχευση και για την ηπατίτιδα C, ενώ δεν απαιτήθηκαν προσαρμογές της δόσης των φαρμάκων που σχετίζονται με μεταμόσχευση κατά τη χορήγηση του σχήματος με daclatasvir, το οποίο οδήγησε στην επίτευξη υψηλών ποσοστών SVR12.»

Στη μελέτη επιτεύχθηκαν τα πρωταρχικά καταληκτικά σημεία, με το 95% των ασθενών με γονότυπο 1, οι οποίοι είχαν υποβληθεί σε μεταμόσχευση, και το 82% των ασθενών με γονότυπο 1 και προχωρημένη κίρρωση να επιτυγχάνουν SVR12. Μεταξύ όλων των ασθενών που συμμετείχαν στη μελέτη ALLY-1, παρατηρήθηκε ίαση στο 94% των ατόμων που είχαν υποβληθεί σε μεταμόσχευση και επανεμφάνιζαν λοίμωξη HCV και στο 83% όλων των συμμετεχόντων με προχωρημένη κίρρωση (SVR12: παρατεταμένη ιολογική ανταπόκριση 12 εβδομάδες μετά τη θεραπεία).

Το σύστημα αξιολόγησης Child-Pugh χρησιμοποιείται συνήθως για την αξιολόγηση της σοβαρότητας και της πρόγνωσης της χρόνιας ηπατικής νόσου και της κίρρωσης, με χρήση μια κλίμακα ταξινόμησης από το Α έως το C (η κατηγορία C δηλώνει το πιο προχωρημένη στάδιο της νόσου) για την κατηγοριοποίηση της εξέλιξης της νόσου. Οι ασθενείς που ταξινομούνται στην κατηγορία C εμφανίζουν μη-αντιρροπούμενη κίρρωση, συχνά με παθήσεις προχωρημένου σταδίου, όπως ασκίτη (η συσσώρευση υγρού στην κοιλιακή χώρα), ηπατική εγκεφαλοπάθεια (σύγχυση ή αλλοιωμένο επίπεδο συνείδησης, λόγω της αδυναμίας του ήπατος να απομακρύνει τις τοξίνες από το αίμα), και μη φυσιολογική ηπατική λειτουργία, τα οποία ενδέχεται να προκαλέσουν επιπλοκές στη θεραπεία. Στη μελέτη ALLY-1 εντάχθηκαν 16 ασθενείς με μη αντιρροπούμενη κίρρωση και κατηγορία C κατά Child-Pugh, με εννέα εξ αυτών (56%) να επιτυγχάνουν SVR12.

Κατά τη διάρκεια της μελέτης, τέσσερις ασθενείς με προχωρημένη κίρρωση υποβλήθηκαν σε μεταμόσχευση ήπατος κατά τη διάρκεια της θεραπείας. Σε 3 από τους 4 ασθενείς χορηγήθηκε αγωγή για επιπλέον χρονικό διάστημα μετά τη μεταμόσχευση (βλέπε σχεδιασμό της μελέτης παρακάτω), ενώ και οι 4 ασθενείς πέτυχαν SVR12.

Στη μελέτη δεν παρατηρήθηκαν σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες που να σχετίζονταν με τα φάρμακα της μελέτης, καθ’ όλη τη φάση της θεραπείας. Οι πιο συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες (≥10%) ήταν κεφαλαλγία (15%, 36%), κόπωση (18%, 28%), αναιμία (20%, 19%), διάρροια (8%, 19%), ναυτία (17 %, 6%) και αρθραλγία (2%, 13%) στις κοορτές ασθενών με προχωρημένη κίρρωση και εκείνων μετά τη μεταμόσχευση, αντίστοιχα. Ένας ασθενής διέκοψε την θεραπεία μετά από διάστημα 31 ημερών λόγω κεφαλαλγίας, αλλά με επίτευξη SVR12. Εννέα ασθενείς στην κοορτή με κίρρωση εμφάνισαν υποτροπή μετά τη θεραπεία και ένας είχε ανιχνεύσιμο HCV RNA στο τέλος της θεραπείας. Δεν παρατηρήθηκε καμία ιολογική διαφυγή κατά τη διάρκεια της θεραπείας. Τρεις ασθενείς (με γονότυπο 1a, 1b, 3) στην κοόρτη μετά τη μεταμόσχευση εμφάνισαν υποτροπή. Το σύνολο των 12 ασθενών που εμφάνισαν υποτροπή έλαβαν εκ νέου θεραπεία με daclatasvir και sofosbuvir με ριμπαβιρίνη για διάστημα 24 εβδομάδων.

Ο HCV αποτελεί την κύρια ένδειξη για μεταμόσχευση ήπατος σε παγκόσμια κλίμακα. Χωρίς θεραπεία, η λοίμωξη από τον HCV μετά τη μεταμόσχευση νέου ήπατος είναι αναπόφευκτη και σχετίζεται με την ταχεία εξέλιξη σε κίρρωση και θάνατο έως και στο 30% των ασθενών, σε διάστημα 5 ετών. Η ALLY-1 είναι η τρίτη μελέτη του προγράμματος ALLY φάσης ΙΙΙ, η οποία αξιολογεί την daclatasvir σε συνδυασμό με sofosbuvir σε πολλαπλούς πληθυσμούς ασθενών με εξαιρετικά ανικανοποίητες ανάγκες και αποτελεί το επίκεντρο της έρευνας για την HCV της Bristol-Myers Squibb. Οι μελέτες ALLY-2 και ALLY-3 έχουν ήδη παρουσιαστεί στο Συνέδριο με θέμα τις ρετροϊικές και ευκαιριακές λοιμώξεις το 2015 και στο συνέδριο της Αμερικανικής Ένωσης για τη Μελέτη του Ήπατος το 2014, αντίστοιχα, ενώ οι υπο-αναλύσεις από κάθε μελέτη με το σχήμα daclatasvir και sofosbuvir χωρίς ribavirin παρουσιάστηκαν ως αναρτημένες ανακοινώσεις κατά το συνέδριο της EASL το 2015.

Επιπλέον, η EASL δημοσίευσε τις κατευθυντήριες οδηγίες για τη θεραπεία της ηπατίτιδας C για το 2015, οι οποίες περιλαμβάνουν το συνδυαστικό σχήμα daclatasvir + sofosbuvir ως η πρώτη θεραπεία 12 εβδομάδων σε ασθενείς με γονότυπο 3. Οι κατευθυντήριες οδηγίες της EASL αναφέρουν πλέον τα σχήματα daclatasvir + sofosbuvir σχήματα ως επιλογές για τη θεραπεία όλων των γονότυπων HCV και για χρήση σε ασθενείς με συνυπάρχουσα λοίμωξη HCV/HIV.

Άλλες παρουσιάσεις της Bristol-Myers Squibb στο Διεθνές Συνέδριο για το Ήπαρ περιελάμβαναν στοιχεία από τα προγράμματα παρηγορητικής χρήσης στην ΕΕ, που ενισχύουν την καθημερινή κλινική πράξη υπέρ της χρήσης των σχημάτων daclatasvir για τη θεραπεία ασθενών με λοιμώξεις HCV, οι οποίοι παρουσιάζουν πολλές ανεκπλήρωτες ιατρικές ανάγκες.

«Τα αποτελέσματα της μελέτης ALLY-1 σχετίζονται με τις μελέτες ALLY-2 και ALLY-3, αποδεικνύοντας την ευελιξία του σχήματος με daclatasvir να επιτυγχάνει ίαση της HCV σε πολλαπλούς πληθυσμούς ασθενών, για τους οποίους, σύμφωνα με τα δεδομένα, η αντιμετώπιση της νόσου ήταν δύσκολη, όπως οι ασθενείς με γονότυπο 3 HCV, με συλλοίμωξη HIV/HCV και με μη αντιρροπούμενη κίρρωση », δήλωσε ο Douglas Manion, M.D., επικεφαλής του Specialty Development, Bristol-Myers Squibb. «Οι ασθενείς που έχουν υποβληθεί σε μεταμόσχευση ήπατος και οι κιρρωτικοί ασθενείς εξακολουθούν να εμφανίζουν ανεκπλήρωτες ανάγκες και να παρουσιάζουν προκλήσεις για τα θεραπευτικά σχήματα που διατίθενται σήμερα.»

 

Σχετικά με τον σχεδιασμό της μελέτης ALLY-1

Στην εν λόγω ανοιχτή κλινική μελέτης φάσης III συμμετείχαν πρωτοθεραπευόμενοι ασθενείς και ασθενείς που είχαν λάβει θεραπεία στο παρελθόν, με λοίμωξη HCV ανεξαρτήτως γονοτύπου και οι οποίοι εντάχθηκαν σε 2 κοορτές: με προχωρημένη κίρρωση (n=60) και μετά από μεταμόσχευση με επανεμφάνιση HCV (n=53). Όλοι οι ασθενείς έλαβαν συνδυασμό 60 mg daclatasvir και 400 mg sofosbuvir άπαξ ημερησίως με ριμπαβιρίνη αρχικά σε δόση 600 mg/ημέρα (με δυνατότητα προσαρμογής της δόσης ανάλογα με τα επίπεδα αιμοσφαιρίνης και την κάθαρση κρεατινίνης) για διάστημα 12 εβδομάδων. Επιτράπηκε η ένταξη ασθενών που λαμβάνουν θεραπεία με ένα φάσμα ανοσοκατασταλτικών παραγόντων. Στην κοόρτη των ασθενών με κίρρωση, οι ασθενείς που κατά τη διάρκεια της θεραπείας υποβλήθηκαν σε μεταμόσχευση μπορούσαν να λάβουν θεραπεία για επιπλέον διάστημα 12 εβδομάδων αμέσως μετά τη μεταμόσχευση, ανεξάρτητα από τη διάρκεια της θεραπείας πριν από τη μεταμόσχευση. Το πρωτεύον καταληκτικό σημείο ήταν το ποσοστό SVR12 (που ορίζεται ως CV RNA

Σχετικά με την Ηπατίτιδα C

Η ηπατίτιδα C είναι ένας ιός που μολύνει το ήπαρ και μεταδίδεται μέσω της άμεσης επαφής με μολυσμένο αίμα και προϊόντα αίματος. Περίπου 170 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο έχουν προσβληθεί από τον ιό της ηπατίτιδας C. Σε ποσοστό έως και 90% των προσβληθέντων από ηπατίτιδα C, ο ιός δεν θα υποχωρήσει και κατά συνέπεια θα καταστούν χρόνιοι φορείς. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, ποσοστό 20% των ατόμων με χρόνια ηπατίτιδα C θα αναπτύξουν κίρρωση, εκ των οποίων ποσοστό 20% θα παρουσιάσει καρκίνο του ήπατος.

 

Σχετικά με το χαρτοφυλάκιο της Bristol-Myers Squibb για τον ιό της ηπατίτιδας C (HCV).

Οι ερευνητικές προσπάθειες της Bristol-Myers Squibb επικεντρώνονται σε σκευάσματα που βρίσκονται σε προχωρημένο στάδιο ανάπτυξης για την παροχή οφέλους στους ασθενείς που πάσχουν από ηπατίτιδα C. Στο επίκεντρο των προϊόντων μας βρίσκεται το daclatasvir, ένας περίπλοκος αναστολέας του συμπλόκου της NS5A, ο οποίος συνεχίζεται να ερευνάται σε πολλαπλά θεραπευτικά σχήματα και σε άτομα με συννοσηρότητες.

 

Το Daclatasvir εγκρίθηκε στην Ευρώπη τον Αύγουστο του 2014 για χρήση σε συνδυασμό με άλλα φαρμακευτικά προϊόντα για τους γονότυπους 1, 2, 3, και 4 για τη θεραπεία της χρόνιας λοίμωξης που προκαλείται από τον ιό της ηπατίτιδας C (HCV) σε ενήλικες. Εκτός από την Ευρώπη, έχει εγκριθεί στην Ιαπωνία, καθώς και σε πολλές χώρες της Λατινικής και Νότιας Αμερικής, της Μέσης Ανατολής και της Ασίας-Ειρηνικού. Επιπλέον, ο FDA των ΗΠΑ επανεξετάζει σήμερα μια αίτηση νέου φαρμάκου (NDA) για την χρήση της daclatasvir και sofosbuvir για τη θεραπεία ασθενών με γονότυπο 3 HCV.

Ο FDA θα εξετάσει κατά προτεραιότητα την αίτηση της MSD για τη χορήγηση Συμπληρωματικής Βιολογικής Άδειας (sBLA) για τη χρήση pembrolizumab σε προχωρημένο μη μικροκυτταρικό καρκίνο των πνευμόνων

 

Αθήνα, 10/6/2015: Η MSD, γνωστή και ως Merck στις ΗΠΑ και στον Καναδά, ανακοίνωσε πρόσφατα στοιχεία για τη αντικαρκινική δραστηριότητα του pembrolizumab εναντίον 13 δύσκολα αντιμετωπίσιμων κακοηθειών. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται ο προχωρημένος μικροκυτταρικός και μη μικροκυτταρικός καρκίνος των πνευμόνων, ο προχωρημένο καρκίνος του οισοφάγου, ο προχωρημένος καρκίνος των ωοθηκών, ο προχωρημένος καρκίνος του παχέος εντέρου καθώς και ο προχωρημένος καρκίνος κεφαλής και τραχήλου. Παράλληλα σχεδιάζονται ή συνεχίζονται μελέτες σε οχτώ διαφορετικούς τύπους όγκων, τόσο ως μονοθεραπεία όσο και σε συνδυασμό με άλλες θεραπείες. Τα αποτελέσματα προήλθαν από σειρά κλινικών μελετών που διεξάγει η MSD και παρουσιάστηκαν στο 51^ο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Εταιρείας Κλινικής Ογκολογίας – ASCO, που πραγματοποιήθηκε στο Σικάγο, μεταξύ 29 Μαΐου και 2 Ιουνίου. Τα στοιχεία αυτά είναι ιδιαίτερα σημαντικά για τους ασθενείς που αντιμετωπίζουν προχωρημένους καρκίνους, που δεν ανταποκρίνονται στην τρέχουσα θεραπεία ή για τους οποίους η τρέχουσα θεραπεία δεν είναι κατάλληλη. Σε αρκετές μελέτες, επετεύχθη μείωση των όγκων και αρκετοί ασθενείς συνέχισαν να ανταποκρίνονται στη θεραπεία.

Τα αποτελέσματα αυτά έρχονται να ενισχύσουν το ευρύ και ταχύτατα αναπτυσσόμενο ανοσο ογκολογικό κλινικό πρόγραμμα ανάπτυξης του pembrolizumab, που διεξάγει η MSD. Μάλιστα, όπως δήλωσε και ο Α’ αντιπρόεδρος και επικεφαλής του παγκοσμίου τμήματος ανάπτυξης κλινικών μελετών των εργαστηρίων της MSD κ. Ρόι Μπάρνς, «…το εύρος και το βάθος των στοιχείων που παρουσιάστηκαν στο ASCO, ενισχύουν τη πιθανότητα της ευρείας κλινικής δραστηριότητας του pembrolizumab σε πολλαπλούς τύπους καρκίνου…», προσθέτοντας ότι «…στόχος μας είναι να βοηθάμε τους ανθρώπους με καρκίνο και τα στοιχεία αυτά μας βοηθούν να κατανοήσουμε καλύτερα ποιοι ασθενείς μπορούν να ωφεληθούν περισσότερο από τις θεραπείες με παράγοντες anti PD-1…».

 

Πιο συγκεκριμένα, παρουσιάστηκαν αποτελέσματα της μελέτης Φάσης 1β KEYNOTE-028 που αξιολόγησε τη μονοθεραπεία pembrolizumab, σε περισσότερους από 450 ασθενείς με 20 διαφορετικούς τύπους καρκίνου. Ασθενείς με προχωρημένο μικροκυτταρικό καρκίνο των πνευμόνων, οι οποίοι είχαν λάβει προηγούμενες θεραπείες, έδειξαν συνολικό ποσοστό ανταπόκρισης (επιβεβαιωμένο και μη) 35% (7 στους 20 ασθενείς). Ασθενείς με προχωρημένο καρκίνο του οισοφάγου, έδειξαν συνολικό ποσοστό ανταπόκρισης (επιβεβαιωμένο και μη) 30,4% (7 στους 23 ασθενείς). Η διάμεση διάρκεια ανταπόκρισης ήταν 40 εβδομάδες (0,1+ έως 40) με έξι από τις επτά ανταποκρίσεις να συνεχίζονται. Η μείωση των όγκων επετεύχθη στο 52,2% των αξιολογήσιμων ασθενών. Τέλος, ασθενείς με προχωρημένο καρκίνο των ωοθηκών, έδειξαν συνολικό ποσοστό ανταπόκρισης (επιβεβαιωμένο και μη) 11,5% (3 στους 26 ασθενείς). Στο 23% των αξιολογήσιμων ασθενών επετεύχθη μείωση των όγκων.

 

Αναφορικά με τον καρκίνο του παχέος εντέρου, παρουσιάστηκαν στοιχεία από την πρώτη μελέτη που αξιολογεί το συσχετισμό του οφέλους μιας ανοσοθεραπείας με την ανεπάρκεια επιδιόρθωσης λανθασμένων βάσεων του DNA (DNA Mismatch Repair ή MMR), μιας καλά στοιχειοθετημένης μορφής γενετικής αστάθειας σε πολλούς τύπους καρκίνου, που χαρακτηρίζεται από την απώλεια λειτουργικότητας του μονοπατιού επιδιόρθωσης των βλαβών αυτών. Αυτή η Φάσης 2 μελέτη, πραγματοποιήθηκε από ερευνητές του Κέντρου Καρκίνου Kimmel του νοσοκομείου John Hopkins, αξιολογώντας τη χρήση pembrolizumab σε 48 αξιολογήσιμους ασθενείς με προχωρημένο καρκίνο του παχέος εντέρου και άλλους συμπαγείς όγκους, οι οποίοι είχαν λάβει προηγούμενες θεραπείες. Στην ομάδα των ασθενών με καρκίνο του παχέος εντέρου με ανεπάρκεια MMR, παρατηρήθηκε ποσοστό αντικειμενικής ανταπόκρισης στη θεραπεία της τάξεως του 62% (8 στους 13 ασθενείς). Το συνολικό ποσοστό ανταπόκρισης ήταν 62% και το ποσοστό ελέγχου της ασθένειας ήταν 92%. Αντίθετα, στην ομάδα ασθενών με καρκίνο του παχέος εντέρου με επάρκεια MMR, δεν υπήρξε ανταπόκριση στη θεραπεία. Τα αποτελέσματα αυτά, εκτός από το ASCO, δημοσιεύθηκαν και στο περιοδικό New England Journal of Medicine.

 

Τέλος, αναφορικά με το καρκίνο κεφαλής και τραχήλου, παρουσιάστηκαν στοιχεία από τη μελέτη KEYNOTE-012. Η μελέτη Φάσης 1β, αξιολόγησε τη χορήγηση pembrolizumab ως μονοθεραπεία σε 132 ασθενείς με υποτροπιάζοντα ή μεταστατικό καρκίνο κεφαλής και τραχήλου ανεξαρτήτως της έκφρασης του anti PD-L1, οι οποίοι είχαν λάβει προηγουμένως άλλη θεραπεία. Τα αποτελέσματα σε αξιολογήσιμους ασθενείς, έδειξαν συνολικό ποσοστό ανταπόκρισης (επιβεβαιωμένο και μη) 24,8% (29 στους 117 ασθενείς). Εξετάζοντας και το status του HPV, το συνολικό ποσοστό ανταπόκρισης ήταν παρόμοιο μεταξύ ασθενών θετικών και αρνητικών σε HPV (20,6% και 27,2% αντίστοιχα). Τα επιπλέον ευρήματα από την έρευνα ΚΕΥΝΟΤΕ -012 έδειξαν μειώσεις του όγκου σε ποσοστό 56% επί του συνόλου των αξιολογήσιμων ασθενών που είχαν μετρήσιμη νόσο μετά την αρχική αξιολόγηση (59 στους 106 ασθενείς). Κατά τον χρόνο της ανάλυσης, το 86% των ασθενών που ανταποκρίθηκαν συνέχισαν να ανταποκρίνονται στην αγωγή (n=25/29).

 

Ταυτόχρονα με τα ενθαρρυντικά αποτελέσματα που παρουσιάστηκαν στο ASCO, η MSD ανακοίνωσε και την αποδοχή της αίτησης από τον Αμερικανικό Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων FDA, για συμπληρωματική βιολογική άδεια (sBLA) του pembrolizumab, για τη θεραπεία ασθενών με προχωρημένο μη μικροκυτταρικό καρκίνο των πνευμόνων. Η αίτηση θα εξεταστεί κατά προτεραιότητα. Η υποβολή της αίτησης για συμπληρωματική βιολογική άδεια (sBLA) βασίστηκε εν μέρει σε δεδομένα από την έρευνα KEYNOTE 001 που περιλαμβάνουν ασθενείς με 50% και άνω ποσοστό κυττάρων του όγκου θετικών για έκφραση PD-L1, τα οποία παρουσιάστηκαν στην Ετήσια Συνάντηση της Αμερικανικής Εταιρείας Έρευνας για τον Καρκίνο (AACR). Η αίτηση θα εξεταστεί στις 2 Οκτωβρίου 2015 σύμφωνα με το Επιταχυνόμενο Πρόγραμμα Εγκρίσεων του FDA. Θα πρέπει να τονιστεί εδώ ότι το pembrolizumab έχει λάβει το χαρακτηρισμό Επαναστατική Θεραπεία (Breakthrough Therapy) από τον FDA, για το μη μικροκυτταρικό καρκίνο των πνευμόνων.

Η MSD συνολικά εξελίσσει ένα ταχύτατα αναπτυσσόμενο κλινικό πρόγραμμα για το pembrolizumab με περισσότερες από 100 κλινικές δοκιμές σε περισσότερους από 30 τύπους καρκίνου. Στο πρόγραμμα συμμετέχουν περισσότεροι από 16,000 ασθενείς οι οποίοι λαμβάνουν pembrolizumab είτε ως μονοθεραπεία είτε σε συνδυασμό με άλλες θεραπείες. Το pembrolizumab είναι η πρώτη θεραπεία που εγκρίθηκε στις ΗΠΑ και η συνιστώμενη δοσολογία της είναι 2 mg/kg κάθε 3 εβδομάδες σε ασθενείς με ανεγχείρητο ή μεταστατικό μελάνωμα με υποτροπή της νόσου μετά από ipilimumab και σε BRAF V 600 θετική μεταλλαγή, μετά από BRAF αναστολέα.

 

 

 

 

Σχετικά με το pembrolizumab

Το pembrolizumab είναι ένα εξανθρωποιημένο μονοκλωνικό αντίσωμα που μπλοκάρει την αλληλεπίδραση μεταξύ PD-1 (προγραμματισμένος κυτταρικός θάνατος) και των συνδετών του PD-L1 και PD-L2. Με την κατάληψη του PD-1 υποδοχέα και με την παρεμπόδιση της αλληλεπίδρασης με τους συνδέτες, το pembrolizumab απελευθερώνει από την αναστολή ανοσοαπόκρισης μέσω του PD1, συμπεριλαμβανομένης και της αντικαρκινικής ανοσοαπόκρισης. Το pembrolizumab βρίσκεται σε καθεστώς αξιολόγησης από τον ΕΜΑ.

To pembrolizumab ενδείκνυται στις ΗΠΑ σε δοσολογία 2 mg/kg με ενδοφλέβια έγχυση για 30 λεπτά κάθε τρεις εβδομάδες, για τη θεραπεία ασθενών με ανεγχείρητο ή μεταστατικό μελάνωμα και εξέλιξη νόσου μετά τη χρήση ιπιλιμουμάμπης ή αναστολέα BRAF σε περίπτωση θετικής μεταλλαγής του γονιδίου BRA V600. Η ένδειξη αυτή εγκρίθηκε μέσω επιτχυνόμενης διαδικασίας με βάση το ρυθμό και τη διάρκεια ανταπόκρισης του όγκου.

Η MSD ηγείται ενός ταχύτατα αναπτυσσόμενου κλινικού προγράμματος για το pembrolizumab με τη διεξαγωγή περισσότερων από 100 κλινικών μελετών σε ένα ευρύ φάσμα περισσότερων από 30 τύπων νεοπλασμάτων στο οποίο συμμετέχουν περισσότεροι από 16.000 ασθενείς. Το pembrolizumab μελετάται τόσο ως μονοθεραπεία όσο και σε συνδυασμό με άλλες θεραπείες.

Εστιάζοντας στον Καρκίνο

Στο Τμήμα Ογκολογίας της MSD, ο στόχος μας είναι να μετατρέπουμε τα επαναστατικά επιτεύγματα της επιστήμης σε βιοϊατρικές καινοτομίες για να βοηθάμε τους ανθρώπους με καρκίνο σε όλο τον κόσμο. Πάθος μας είναι να στηρίζουμε τους ανθρώπους στον αγώνα τους ενάντια στον καρκίνο, σταθερή μας δέσμευση να ενισχύουμε την προσβασιμότητα στα φάρμακά μας και βασική μας προτεραιότητα να καινοτομούμε στην ανοσο-ογκολογική έρευνα δίνοντας περισσότερες ελπίδες στους ανθρώπους που πάσχουν από καρκίνο.

 

Σημαντικές πληροφορίες ασφαλείας

Πνευμονίτιδα παρουσιάστηκε σε 12 (2,9%) από τους 411 ασθενείς με προχωρημένο μελάνωμα που λάμβαναν pembrolizumab (την εγκεκριμένη ένδειξη στις Ηνωμένες Πολιτείες), περιλαμβανομένων περιστατικών Βαθμού 2 ή 3 σε 8 (1,9%) και 1 (0,2%) ασθενή, αντίστοιχα.

 

Κολίτιδα (περιλαμβανομένης της μικροσκοπικής κολίτιδας) παρουσιάστηκε σε 4 (1%) από τους 411 ασθενείς που λάμβαναν pembrolizumab, περιλαμβανομένων περιστατικών Βαθμού 2 ή 3 σε 1 (0,2%) και 2 (0,5%) ασθενείς αντίστοιχα.

 

Ηπατίτιδα (περιλαμβανομένης αυτοάνοσης ηπατίτιδας) παρουσιάστηκε σε 2 (0,5%) από τους 411 ασθενείς που λάμβαναν pembrolizumab, περιλαμβανομένου περιστατικού Βαθμού 4 σε 1 (0,2%) ασθενή.

 

Υποφυσίτιδα παρουσιάστηκε σε 2 (0,5%) από τους 411 ασθενείς, που λάμβαναν pembrolizumab, περιλαμβανομένου περιστατικού Βαθμού 2 σε 1 και περιστατικού Βαθμού 4 σε 1 (0,2% το καθένα) ασθενή.

 

Νεφρίτιδα παρουσιάστηκε σε 3 (0,7%) ασθενείς που λάμβαναν pembrolizumab, στους οποίους περιλαμβάνεται μία περίπτωση αυτοάνοσης νεφρίτιδας Βαθμού 2 (0,2%) και δύο περιπτώσεις διάμεσης νεφρίτιδας με νεφρική ανεπάρκεια (0,5%), η μία Βαθμού 3 και η μία Βαθμού 4.

 

Υπερθυρεοειδισμός παρουσιάστηκε σε 5 (1,2%) από τους 411 ασθενείς που λάμβαναν pembrolizumab, περιλαμβανομένων περιπτώσεων Βαθμού 2 ή 3 σε 2 (0,5%) και 1 (0,2%) ασθενή αντίστοιχα. Υποθυρεοειδισμός παρουσιάστηκε σε 34 (8,3%) από τους 411 ασθενείς που λάμβαναν pembrolizumab, περιλαμβανομένης περίπτωσης Βαθμού 3 σε 1 (0,2%) ασθενή.

 

Μπορεί να παρουσιαστούν άλλες κλινικά σημαντικές ανεπιθύμητες αντιδράσεις, επαγόμενες από το ανοσοποιητικό. Οι ακόλουθες κλινικά σημαντικές, ανεπιθύμητες αντιδράσεις του ανοσοποιητικού παρουσιάστηκαν σε λιγότερο από 1% των ασθενών στους οποίους χορηγήθηκε pembrolizumab: αποφολιδωτική δερματίτιδα, ραγοειδίτιδα, αρθρίτιδα, μυοσίτιδα, παγκρεατίτιδα, αιμολυτική αναιμία, εστιακές επιληπτικές κρίσεις που εμφανίζονται σε ασθενή με φλεγμονώδεις εστίες στο εγκεφαλικό παρέγχυμα, ανεπάρκεια επινεφριδίων, μυασθενικό σύνδρομο, οπτική νευρίτιδα, και ραβδομυόλυση.

 

Με βάση τον μηχανισμό δράσης του, το pembrolizumab ενδέχεται να προκαλέσει βλάβη στο έμβρυο όταν χορηγείται σε έγκυο γυναίκα. Εάν χρησιμοποιηθεί κατά τη διάρκεια της κύησης, ή εάν η ασθενής καταστεί έγκυος κατά τη διάρκεια της θεραπείας, ενημερώστε την ασθενή για τον πιθανό κίνδυνο για το έμβρυο. Συμβουλεύετε τις γυναίκες σε αναπαραγωγική ηλικία να χρησιμοποιούν ιδιαίτερα αποτελεσματική αντισύλληψη κατά τη διάρκεια της θεραπείας και για 4 μήνες μετά την τελευταία δόση pembrolizumab.

 

Για τη θεραπεία του προχωρημένου μελανώματος, το pembrolizumab διακόπηκε για ανεπιθύμητες αντιδράσεις στο 6% των 89 ασθενών που λάμβαναν τη συνιστώμενη δόση των 2 mg/kg και στο 9% των 411 ασθενών σε όλες τις υπό μελέτη δόσεις. Σοβαρές ανεπιθύμητες αντιδράσεις παρουσιάστηκαν στο 36% των ασθενών που έλαβαν pembrolizumab. Οι πιο συχνές σοβαρές ανεπιθύμητες αντιδράσεις του φαρμάκου που αναφέρθηκαν στο 2% ή περισσότερο των ασθενών ήταν νεφρική ανεπάρκεια, δύσπνοια, πνευμονία, κυτταρίτιδα.

 

Οι πιο συχνές ανεπιθύμητες αντιδράσεις (αναφέρθηκαν σε ≥20% των ασθενών) ήταν κόπωση (47%), βήχας (30%), ναυτία (30%), κνησμός (30%), εξάνθημα (29%), μειωμένη όρεξη (26%), δυσκοιλιότητα (21%), αρθραλγία (20%), και διάρροια (20%).

 

Η συνιστώμενη δόση pembrolizumab είναι 2 mg/kg η οποία χορηγείται ως ενδοφλέβια έγχυση για 30 λεπτά κάθε τρεις εβδομάδες έως την εξέλιξη της νόσου ή μη αποδεκτή τοξικότητα. Δεν έχει διεξαχθεί κάποια επίσημη μελέτη φαρμακοκινητικής αλληλεπίδρασης φαρμάκων με pembrolizumab. Δεν είναι γνωστό εάν το pembrolizumab εκκρίνεται στο μητρικό γάλα. Επειδή αρκετά φάρμακα εκκρίνονται στο μητρικό γάλα, συμβουλεύετε τις γυναίκες να διακόπτουν τη γαλουχία κατά τη διάρκεια θεραπείας με pembrolizumab. Η ασφάλεια και η αποτελεσματικότητα του pembrolizumab δεν έχει τεκμηριωθεί σε παιδιατρικούς ασθενείς.

Η Πρώτη Θετική Κρίση από Ρυθμιστική Υπηρεσία
για έναν Αναστολέα PCSK9

 

Αθήνα, 28Μαΐου 2015: Η Amgen ανακοίνωσε σήμερα ότι η Επιτροπή Φαρμακευτικών Προϊόντων για Ανθρώπινη Χρήση (CommitteeforMedicinalProductsforHumanUse – CHMP) του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Φαρμάκων (EMA) γνωμοδότησε θετικά για την έγκριση άδειας κυκλοφορίας του evolocumab, συνιστώντας την έγκριση της χρήσης του σε ορισμένους ασθενείς με υψηλά επίπεδα χοληστερόλης. Το evolocumab είναι ένα ερευνητικό πλήρως ανθρώπινο μονοκλωνικό αντίσωμα που αναστέλλει την προπρωτεΐνηκονβερτάσηςσουμπτιλισίνης/κεξίνης τύπου 9 (PCSK9), μία πρωτεΐνη που μειώνει την ικανότητα του ήπατος να απομακρύνει τη χαμηλής πυκνότητας λιποπρωτεΐνη χοληστερόλη (LDL-C), δηλαδή την “κακή” χοληστερόλη, από το αίμα.¹

 

Η CHMP συνέστησε την έγκριση της άδειας κυκλοφορίας του evolocumab για:

 

• Τη θεραπεία ενηλίκων με πρωτοπαθή υπερχοληστερολαιμία (ετερόζυγηοικογενή και μη οικογενή [HeFH]) ή μικτή δυσλιπιδαιμία, επικουρικά της διατροφής:
  • σε συνδυασμό με στατίνη ή με στατίνη και άλλες αντιλιπιδαιμικές θεραπείες σε ασθενείς που δεν είναι σε θέση να επιτύχουν τους στόχους της LDL-C με τη μέγιστη ανεκτή δόση μίας στατίνης, ή
  • ως μονοθεραπεία ή σε συνδυασμό με άλλες αντιλιπιδαιμικές θεραπείες σε ασθενείς που παρουσιάζουν δυσανεξία στις στατίνες ή για τους οποίους αντενδείκνυται η χρήση στατίνης.

 

• Τη θεραπεία ενηλίκων και εφήβων ηλικίας άνω των 12 ετών με ομόζυγη οικογενήυπερχοληστερολαιμία (HoFH) σε συνδυασμό με άλλες αντιλιπιδαιμικές θεραπείες.

 

Η επίδραση του evolocumab στην καρδιαγγειακή νοσηρότητα και θνησιμότητα δεν έχει ακόμη προσδιοριστεί.

 

“Είμαστε πολύ ικανοποιημένοι για το γεγονός ότι λάβαμε μία θετική γνωμοδότηση από τη CHMP για το evolocumab, καθώς αυτό αποτελεί ένα σημαντικό βήμα στην κατεύθυνση της προσφοράς μίας νέας θεραπευτικής επιλογής για τους ασθενείς με υψηλά επίπεδα χοληστερόλης, οι οποίοι δεν είναι σε θέση να επιτύχουν τους στόχους της LDL-C με τις τρέχουσες θεραπείες στην Ευρωπαϊκή Ένωση”, δήλωσε ο SeanE. Harper, M.D., Εκτελεστικός Αντιπρόεδρος Έρευνας και Ανάπτυξης της Amgen. “Τα μη ελεγχόμενα υψηλά επίπεδα χοληστερόλης επιβαρύνουν το σύστημα υγείας και κατά συνέπεια προσβλέπουμε στη συνέχιση της συνεργασίας μας με τις ρυθμιστικές αρχές, προκειμένου να καταστεί διαθέσιμο το evolocumab στους ασθενείς σε ολόκληρη την Ευρώπη”.

Τα μέλη της CHMP από την Ισλανδία και τη Νορβηγία συμφώνησαν επίσης με την προαναφερθείσα σύσταση σχετικά με την έγκριση της άδειας κυκλοφορίας.

 

Η θετική γνωμοδότηση της CHMP τελεί πλέον υπό επιθεώρηση από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή (Κομισιόν), η οποία έχει την αρμοδιότητα της έγκρισης φαρμάκων για την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ). Εάν εγκριθεί, θα δοθεί μία κεντρική άδεια κυκλοφορίας με ενοποιημένη επισήμανση στις 28 χώρες-μέλη της ΕΕ. Η Νορβηγία, η Ισλανδία και το Λιχτενστάιν, ως μέλη του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου (ΕΟΧ), θα λάβουν αντίστοιχες αποφάσεις στη βάση της απόφασης της Κομισιόν.

 

Σχετικά με το evolocumab

Το evolocumab είναι ένα πλήρως ανθρώπινο μονοκλωνικό αντίσωμα που αναστέλλει την προπρωτεΐνηκονβερτάσηςσουμπτιλισίνης/κεξίνης τύπου 9 (PCSK9).¹ Η PCSK9 είναι μία πρωτεΐνη που στοχεύει τους υποδοχείς LDL για την αποδόμησή τους και κατά συνέπεια μειώνει την ικανότητα του ήπατος να απομακρύνει την LDL-C, δηλαδή την “κακή” χοληστερόλη, από το αίμα.⁸ Το evolocumab, το οποίο αναπτύχθηκε από επιστήμονες της Amgen, έχει σχεδιαστεί για να προσδένεται στην PCSK9 και να αναστέλλει την πρόσδεση της PCSK9 στους υποδοχείς LDL στην επιφάνεια του ήπατος. Η απουσία της PCSK9 σημαίνει ότι υπάρχουν περισσότεροι υποδοχείς LDL στην επιφάνεια του ήπατος για την απομάκρυνση της LDL-C από το αίμα.¹

 

Ο Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) των ΗΠΑ και ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων (EMA) έχουν κατ’ αρχήν εγκρίνει τη χρήση της εμπορικής ονομασίας τουevolocumab.

 

 

 

Σχετικά με την AmgenCardiovascular

Εκμεταλλευόμενη περισσότερες από τρεις δεκαετίες πείρας στην ανάπτυξη βιοτεχνολογικών φαρμάκων για ασθενείς με σοβαρά νοσήματα, η Amgen έχει δεσμευτεί στην απάντηση σημαντικών επιστημονικών ερωτημάτων για την προώθηση της φροντίδας και τη βελτίωση της ζωής των ασθενών με καρδιαγγειακή νόσο, την κυρίαρχη αιτία νοσηρότητας και θνησιμότητας παγκοσμίως.⁹ Η έρευνα της Amgen στην καρδιαγγειακή νόσο, καθώς και στις δυνητικές θεραπευτικές επιλογές, είναι μέρος μίας αυξανόμενης εξειδίκευσης της Amgen που χρησιμοποιεί τη γενετική του ανθρώπου για την ταυτοποίηση και την επικύρωση συγκεκριμένων φαρμακευτικών στόχων. Μέσα από τις δικές της προσπάθειες έρευνας και ανάπτυξης, καθώς και μέσω συνεργασιών, η Amgen οικοδομεί ένα εύρωστο χαρτοφυλάκιο υπό ανάπτυξη προϊόντων, αποτελούμενο από πολλά ερευνητικά μόρια, σε μία προσπάθεια καταπολέμησης σοβαρών ασθενειών για τις οποιίες δεν υπάρχει επαρκής θεραπευτική αντιμετώπιση, όπως η υψηλή χοληστερόλη και η καρδιακή ανεπάρκεια.

 

 

Σχετικά με την Amgen

Η Amgen, παραμένοντας πιστή στη δέσμευσή της να αξιοποιεί στο έπακρο τη δυναμική της βιοτεχνολογίας, διερευνώντας τα πολύπλοκα μονοπάτια της νόσου στους ασθενείς που πάσχουν από σοβαρές ασθένειες, εστιάζεται στην ανακάλυψη, την ανάπτυξη, την παραγωγή και διάθεση καινοτόμων θεραπειών. Η προσέγγιση αυτή, με γνώμονα τη χρήση εργαλείων όπως η προηγμένη ανθρώπινη γενετική, στοχεύει στη διαλεύκανση της πολυπλοκότητας της νόσου και την κατανόηση των βασικών αρχών της ανθρώπινης βιολογίας.

Η Amgen, επικεντρώνεται σε θεραπευτικές περιοχές όπου εντοπίζεται ακάλυπτη ιατρική ανάγκη, αξιοποιώντας την πολύχρονη εξειδίκευση και βαθιά γνώση της παραγωγής βιολογικών φαρμάκων προς όφελος της βελτίωσης της ζωής των ασθενών. Πρωτοπόρος στο χώρο της βιοτεχνολογίας και της έρευνας από το 1980, η Amgen αποτελεί σήμερα τη μεγαλύτερη ανεξάρτητη εταιρεία βιοτεχνολογίας παγκοσμίως, με θεραπείες που έχουν βοηθήσει εκατομμύρια ασθενείς σε όλο τον κόσμο, αναπτύσσοντας παράλληλα ένα από τα πιο πρωτοποριακά χαρτοφυλάκια νέων μορίων στη βιοφαρμακευτική βιομηχανία με δυναμική να οδηγήσουν σε νέες, επαναστατικές θεραπευτικές προσεγγίσεις στην μελλοντική αντιμετώπιση σοβαρών ασθενειών.

Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφτείτε τις ιστοσελίδες www.amgen.com και www.amgen.gr

Πληροφορίες

Για περαιτέρω στοιχεία επικοινωνήστε με την κα. ΒασίλειαΠαπαγιαννοπούλου, Value, Access & Policy Senior Manager, Amgen Hellas, Τηλ: 210 3447000

 

 

 

Βιβλιογραφικές Αναφορές

 

1. Amgen Data on File, Investigator Brochure.
2. National Human Genome Research Institute. Learning About Familial Hypercholesterolemia. http://www.genome.gov/25520184. Accessed May 2015.
3. World Health Organization: Global Health Observatory (GHO) data; Raised Cholesterol situations and trends; WHO 2015. http://www.who.int/gho/ncd/risk_factors/cholesterol_text/en/
4. World Health Organization. Quantifying Selected Major Risks to Health. In: The World Health Report 2002 – Reducing Risks, Promoting Healthy Life. Chapter 4: Geneva: World.
5. Merck Manuals. website.http://www.merckmanuals.com/professional/endocrine_and_metabolic_disorders/lipid_disorders/dyslipidemia.html. Accessed May 2015.
6. American Heart Association (2012). Why Cholesterol Matters. http://www.heart.org/HEARTORG/Conditions/Cholesterol/WhyCholesterolMatters/Why-Cholesterol-Matters_UCM_001212_Article.jsp. Accessed May 2015.
7. World Health Organization. Global Status Report on Noncommunicable Diseases 2010. Geneva, 2011.
8. Qian Y-W, Schmidt RJ, Zhang Y et al. Secreted PCSK9 downregulates low density lipoprotein receptor through receptor-mediated endocytosis. Lipid Res. 2007. 48: 1488–1498.
9. World Health Organization. Cardiovascular diseases (CVDs) fact sheet. http://www.who.int/mediacentre/factsheets/fs317/en/. Accessed May 2015.

 

 

Η γνωμοδότηση για το pembrolizumab βασίστηκε σε μελέτες αποτελεσματικότητας και ασφάλειας στις οποίες συμμετείχαν περισσότεροι από 1500 ασθενείς

 

Αθήνα, 25 Μαΐου 2015. Η MSD, γνωστή ως Merck (NYSE: MRK) στις ΗΠΑ και τον Καναδά, ανακοίνωσε σήμερα πώς η Επιτροπή Φαρμακευτικών Προϊόντων για Ανθρώπινη Χρήση (CHMP) του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Φαρμάκων (ΕΜΑ) γνωμοδότησε θετικά για την έγκριση του φαρμάκου Pembrolizumab, της anti-PD-1 θεραπείας της εταιρείας, για την αντιμετώπιση του προχωρημένου (ανεγχείρητου ή μεταστατικού) μελανώματος, τόσο ως θεραπεία πρώτης γραμμής, όσο και για ασθενείς που προηγουμένως είχαν λάβει θεραπεία. Η θετική γνωμοδότηση της CHMP, η οποία βασίστηκε σε δεδομένα περισσότερων των 1.500 ενήλικων ασθενών με προχωρημένο μελάνωμα, θα εξεταστεί τώρα από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για άδεια κυκλοφορίας με κεντρική διαδικασία στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

 

«Η MSD έχει δεσμευτεί να διαθέσει το pembrolizumab στους ασθενείς με προχωρημένο μελάνωμα στην Ευρώπη το συντομότερο δυνατό και η θετική γνωμοδότηση της CHMP σηματοδοτεί τη σημαντική πρόοδο που έχει επιτευχθεί», δηλώνει ο Roger Dansey, επικεφαλής του θεραπευτικού τομέα και Α’ Αντιπρόεδρος του τομέα ανάπτυξης ογκολογικής φαρμάκων που βρίσκονται σε στάδιο πριν την κυκλοφορία στη Merck Research Laboratories. «Έχουμε δημιουργήσει μία μεγάλη βάση δεδομένων για το pembrolizumab στην αντιμετώπιση του προχωρημένου μελανώματος και έχουμε καταδείξει βελτίωση στην επιβίωση χωρίς εξέλιξη της νόσου σε σύγκριση με τη χημειοθεραπεία και όφελος της επιβίωσης σε σύγκριση με το ipilimumab. Ανυπομονούμε να συνεργαστούμε με τις Ευρωπαϊκές Αρχές Υγείας προκειμένου το pembrolizumab να διατεθεί και στους ασθενείς στην Ευρώπη».

 

Το Pembrolizumab αποτελεί μια από τις πρώτες θεραπείες στην νέα κατηγορία της ανοσοθεραπείας, η οποία δρα αναστέλλοντας το μονοπάτι του PD-1 (κυτταρικού θανάτου). Το Pembrolizumab ήταν η πρώτη anti-PD-1 θεραπεία που εγκρίθηκε στις ΗΠΑ και επίσης η πρώτη θεραπεία που εντάχθηκε στο Πρόγραμμα Πρώιμης Πρόσβασης Φαρμάκων (EAMS – Early Access to Medicines Scheme) της Μεγάλης Βρετανίας, ώστε να βοηθήσει τους ασθενείς να ωφεληθούν από τις πολλά υποσχόμενες καινοτόμες θεραπείες, πριν ακόμη από την Ευρωπαϊκή τους έγκριση.

 

Δεδομένα που υποστήριξαν τη Θετική Γνωμοδότηση της CHMP

Η θετική γνωμοδότηση βασίστηκε σε δεδομένα από 1.500 ασθενείς με προχωρημένο μελάνωμα, οι οποίοι σε τρεις μελέτες έλαβαν pembrolizumab ως μονοθεραπεία. Τα δεδομένα αυτά προήλθαν από την μεγάλης κλίμακας Φάσης 1b KEYNOTE- 001, την τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη μελέτη KEYNOTE- 002 και από την ενδιάμεση ανάλυση της δεύτερης, τυχαιοποιημένης ελεγχόμενης μελέτης KEYNOTE- 006. Στην KEYNOTE- 001 τη μεγαλύτερη Φάσης 1b μελέτη που έχει γίνει μέχρι σήμερα για αντίσωμα anti-PD-1, το pembrolizumab κατέδειξε αντικειμενική ανταπόκριση που διαρκεί σε ασθενείς με προχωρημένο μελάνωμα. Στην KEYNOTE- 002, μελέτη Φάσης 2, φάνηκε ότι το pembrolizumab ήταν ανώτερο από τη χημειοθεραπεία στην επιβίωση χωρίς εξέλιξη της νόσου σε περιπτώσεις με προχωρημένο μελάνωμα που δεν ανταποκρίθηκαν στο ipilimumab.

 

Στην KEYNOTE- 006, μελέτη Φάσης 3, φάνηκε ότι το Pembrolizumab ήταν ανώτερο από το ipilimumab στη συνολική επιβίωση, την επιβίωση χωρίς εξέλιξη της νόσου και το συνολικό ποσοστό επιβίωσης. Μάλιστα, οι μελέτες διακόπηκαν πρόωρα τον Μάρτιο του 2015 βάσει των συστάσεων της ανεξάρτητης Επιτροπής Επιτήρησης Δεδομένων της μελέτης, καθώς είχε επιτύχει τους δύο βασικούς της στόχους. Η CHMP πρότεινε την έγκριση του pembrolizumab ως μονοθεραπεία σε δόση των 2mg/kg κάθε τρεις εβδομάδες, δόση η οποία είναι ήδη η εγκεκριμένη για το προχωρημένο μελάνωμα στις ΗΠΑ.

 

Σχετικά με το μελάνωμα

Το μελάνωμα, η σοβαρότερη μορφή καρκίνου του δέρματος, χαρακτηρίζεται από ανεξέλεγκτη αύξηση των κυττάρων που παράγουν χρωστική ουσία. Η επίπτωση του μελανώματος παρουσιάζει αύξηση τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες. Περίπου 232.130 νέα περιστατικά διαγνώστηκαν παγκοσμίως το 2012 εκ των οποίων εκτιμάται ότι τα 100.300 ήταν στην Ευρώπη. Η επιβίωση στα πέντε έτη για το προχωρημένο ή το μεταστατικό μελάνωμα (Σταδίου IV) εκτιμάται σε 15% έως 20%.

 

Σχετικά με το pembrolizumab

Το pembrolizumab είναι ένα εξανθρωποιημένο μονοκλωνικό αντίσωμα που μπλοκάρει την αλληλεπίδραση μεταξύ PD-1 (προγραμματισμένος κυτταρικό θάνατος) και των συνδετών του PD-L1 και PD-L2. Με την κατάληψη του PD-1 υποδοχέα και με την παρεμπόδιση της αλληλεπίδρασης με τους συνδέτες, το pembrolizumab απελευθερώνει από την αναστολή ανοσοαπόκρισης μέσω του PD1, συμπεριλαμβανομένης και της αντικαρκινικής ανοσοαπόκρισης.

 

Η MSD ηγείται ενός ταχύτατα αναπτυσσόμενου κλινικού προγράμματος για το pembrolizumab με τη διεξαγωγή περισσότερων από 85 κλινικών μελετών σε ένα ευρύ φάσμα περισσότερων από 30 τύπων νεοπλασμάτων στο οποίο συμμετέχουν περισσότεροι από 14.000 ασθενείς. Το pembrolizumab μελετάται τόσο ως μονοθεραπεία όσο και σε συνδυασμό με άλλες θεραπείες

Η μπεβασιζουμάμπη είναι η πρώτη βιολογική θεραπεία κατά την τελευταία δεκαετία που παρατείνει τη ζωή των γυναικών με προχωρημένο καρκίνου του τραχήλου της μήτρας

Αθήνα, 13 Μαΐου 2015: Μία αποτελεσματική θεραπεία που επιμηκύνει τη ζωή των γυναικών που πάσχουν από καρκίνο τραχήλου της μήτρας σε προχωρημένο στάδιο, έχουν πλέον στη φαρέτρα τους οι επιστήμονες. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ενέκρινε τη δραστική ουσία μπεβασιζουμάμπη για χρήση σε συνδυασμό με καθιερωμένη χημειοθεραπεία (πακλιταξέλη και σισπλατίνη ή, εναλλακτικά, πακλιταξέλη και τοποτεκάνη σε ασθενείς που δεν μπορούν να λάβουν θεραπεία με πλατίνα) για τη θεραπευτική αντιμετώπιση ενηλίκων ασθενών με εμμένοντα, υποτροπιάζοντα ή μεταστατικό καρκίνο του τραχήλου της μήτρας. Η έγκριση της μπεβασιζουμάμπης από την ΕΕ βασίστηκε στα αποτελέσματα της τυχαιοποιημένης μελέτης φάσης ΙΙΙ, GOG-0240, η οποία απέδειξε ότι η προσθήκη της μπεβασιζουμάμπης στη χημειοθεραπεία προσφέρει στατιστικά σημαντικό όφελος στην επιβίωση, χωρίς να επηρεάζει την ποιότητα ζωής των ασθενών. Το αποτέλεσμα αυτό αποτελεί σημαντική εξέλιξη για μία νόσο, η οποία μέχρι σήμερα δεν είχε άλλες θεραπευτικές επιλογές πέραν της χημειοθεραπείας.

Συγκεκριμένα, η μελέτη απέδειξε ότι οι γυναίκες που έλαβαν μπεβασιζουμάμπη σε συνδυασμό με την κλασική χημειοθεραπεία, είχαν στατιστικά σημαντική μείωση του κινδύνου θανάτου κατά 26%, ποσοστό που αντιπροσωπεύει βελτίωση της διάμεσης επιβίωσης κατά σχεδόν τέσσερις μήνες, σε σύγκριση με τις γυναίκες που έλαβαν μόνο χημειοθεραπεία (διάμεση συνολική επιβίωση: 16,8 μήνες έναντι 12,9 μηνών).

Η μελέτη έδειξε επίσης ότι οι γυναίκες που έλαβαν μπεβασιζουμάμπη σε συνδυασμό με χημειοθεραπεία είχαν παρουσίασαν συρρίκνωση του όγκου σε σημαντικά υψηλότερο ποσοστό έναντι των γυναικών που έλαβαν μόνο χημειοθεραπεία (συρρίκνωση όγκου 45% έναντι 34%).

Το προφίλ ασφάλειας στη μελέτη ήταν συνεπές με αυτό που παρατηρήθηκε σε προηγούμενες μελέτες της μπεβασιζουμάμπης σε διάφορους τύπους όγκων, με εξαίρεση την αύξηση των εντερο-κολπικών συριγγίων η οποία παρατηρήθηκε σε ασθενείς που έλαβαν μπεβασιζουμάμπη συν χημειοθεραπεία έναντι εκείνων που έλαβαν μόνο χημειοθεραπεία (8,3% έναντι 0,9% αντίστοιχα). Όλες οι ασθενείς με εντερο-κολπικά συρίγγια μετά τη χορήγηση της μπεβασιζουμάμπης συν χημειοθεραπεία είχαν ιστορικό προηγούμενης ακτινοβολίας στην πύελο.

«Τα αποτελέσματα της μελέτης GOG-0240 θα αλλάξουν τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας. Η μπεβασιζουμάμπη αυξάνει την αποτελεσματικότητα της χημειοθεραπείας και βελτιώνει την πρόγνωση μιας κακοήθειας με πολύ περιορισμένες επιλογές, όπως είναι ο καρκίνος του τραχήλου της μήτρας που υποτροπιάζει μετά από χειρουργική εξαίρεση ή ακτινοθεραπεία» εξηγεί ο κ. Αριστοτέλης Μπάμιας, Αναπληρωτής Καθηγητής Θεραπευτικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστήμιου Αθηνών

Η GOG-0240 είναι μία ανεξάρτητη μελέτη από το Εθνικό Αντικαρκινικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ (National Cancer Insitute), χορηγούμενη από τη Γυναικολογική Ογκολογική Ομάδα (GOG), όπου συμμετείχαν 452 γυναίκες και αξιολόγησε την αποτελεσματικότητα και το προφίλ ασφάλειας της μπεβασιζουμάμπης σε συνδυασμό με χημειοθεραπεία (πακλιταξέλη και σισπλατίνη ή πακλιταξέλη και τοποτεκάνη) σε γυναίκες με εμμένοντα, υποτροπιάζοντα ή μεταστατικό καρκίνο του τραχήλου της μήτρας.

Σχετικά με τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας

Στην Ευρώπη, κάθε χρόνο καταγράφονται περισσότερα από 65.000 νέα περιστατικά καρκίνου του τραχήλου της μήτρας, καθιστώντας τον την 4^η πιο συχνή μορφή καρκίνου στη γυναίκα. Εκτιμάται ότι στην Ελλάδα, περισσότερες από 400 γυναίκες κάθε χρόνο διαγιγνώσκονται με καρκίνο του τραχήλου της μήτρας και οι 200 από αυτές θα χάσουν τη ζωή τους λόγω της νόσου.

Πρόκειται για μία ύπουλη νόσο, τα πρώιμα συμπτώματα της οποίας είναι εύκολο να διαφύγουν της ιατρικής διάγνωσης, με αποτέλεσμα πολλές γυναίκες να μην διαγιγνώσκονται μέχρι ο καρκίνος τους να εξελιχθεί σε προχωρημένο στάδιο . Σε αυτό το στάδιο, τα ποσοστά επιβίωσης μειώνονται και λιγότερες από μία στις έξι γυναίκες επιβιώνει για πέντε ή περισσότερα χρόνια.

Σε αντίθεση με την πλειοψηφία των διαφόρων τύπων καρκίνου, οι οποίοι εκδηλώνονται στη μέση και τρίτη ηλικία, ο καρκίνος του τραχήλου της μήτρας φαίνεται να «προτιμά» γυναίκες νεότερης ηλικίας. Σύμφωνα με τα επιδημιολογικά στοιχεία, οι γυναίκες που τον εκδηλώνουν είναι μεταξύ 35 και 44 ετών. Η έγκαιρη διάγνωση παίζει καθοριστικό ρόλο στην αντιμετώπιση καθώς τουλάχιστον 9 στις 10 γυναίκες θα επιβιώσουν για πέντε ή περισσότερα χρόνια μετά από έγκαιρη διάγνωση.

Σχετικά με την μπεβασιζουμάμπη

Μετά την αρχική έγκρισή της το 2004 στις Ηνωμένες Πολιτείες για τον προχωρημένο κολοορθικό καρκίνο, η μπεβασιζουμάμπη κατέστη η πρώτη ευρέως διαθέσιμη αντι-αγγειογενετική θεραπεία για την αντιμετώπιση ασθενών με προχωρημένο καρκίνο.

Σήμερα, η μπεβασιζουμάμπη εξακολουθεί να αλλάζει τη μορφή της αντικαρκινικής θεραπείας, λόγω του αποδεδειγμένου οφέλους επιβίωσης (συνολικής επιβίωσης ή/και επιβίωσης χωρίς εξέλιξη της νόσου) σε διάφορους τύπους καρκίνου. Η μπεβασιζουμάμπη έχει εγκριθεί στην Ευρώπη για τη θεραπεία προχωρημένων σταδίων καρκίνου του μαστού(HER2-), για το μεταστατικό καρκίνωμα του παχέος εντέρου ή του ορθού, για το μη χειρουργήσιμο προχωρημένο, μεταστατικό, ή υποτροπιάζοντα μη μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα εκτός από επικρατούσα ιστολογία εκ πλακώδους επιθηλίου, τον προχωρημένο ή/και μεταστατικό καρκίνο του νεφρού και για την αρχική θεραπεία (Front-Line) σε ενήλικες ασθενείς με προχωρημένο (σταδίων III B, III C και IV κατά FIGO) επιθηλιακό καρκίνο των ωοθηκών, καθώς και σε ενήλικες ασθενείς με πρώτη υποτροπή πλατινο-ευαίσθητου ή ανθεκτικού στην πλατίνα υποτροπιάζοντος επιθηλιακού καρκίνου των ωοθηκών. Tώρα εγκρίθηκε και για τον εμμένοντα, υποτροπιάζοντα ή μεταστατικό καρκίνο του τραχήλου της μήτρας

Μέχρι σήμερα περισσότεροι από 1,5 εκατομμύριο ασθενείς έχουν λάβει θεραπεία με μπεβασιζουμάμπη .